Etniciteit en diversiteit in oudheidstudies
Hoe zag Cleopatra er nou echt uit? Wat was het immigratiebeleid van het Romeinse Rijk en wat voor gevolgen had het? Hoe keek Aristoteles tegen slavernij aan? Dit soort vragen houdt de gemoederen nog altijd bezig en illustreert hoezeer de moderne mens zich spiegelt aan de (met name Griekse en Romeinse) Oudheid of zich er juist tegen afzet. De wijze waarop er nu in Nederland over diversiteit en etniciteit wordt gesproken, verschilt scherp van de concepten die er in het oude Egypte, Perzië of Griekenland werden gehanteerd, maar ook in de Oudheid werden huidskleur en andere etnische kenmerken natuurlijk opgemerkt en becommentarieerd, in positieve en negatieve zin. De auteurs van De huid van Cleopatra onderzoeken drie verschillende maar onderling verweven vragen rondom de Oudheid, hier breed opgevat, en etniciteit. Hoe werd er in de Oudheid tegen huidskleur en etnische kenmerken aangekeken? En, hoe hebben door de eeuwen heen de bestudering van de (‘Klassieke’) Oudheid en eurocentrische ideologie en politiek elkaar wederzijds beïnvloed? Tot slot, hoe kunnen oudheidstudies, zowel wat betreft beschikbare kennis als het vakgebied, anno nu breder toegankelijk worden gemaakt?
De huid van Cleopatra: Etniciteit en diversiteit in oudheidstudies is verschenen als no. 9 in de Zenobiareeks van de Stichting Zenobia en is hier verkrijgbaar, en in alle Nederlandse (online) boekhandels.
Tijdschrift voor Geschiedenis noemt het boek ‘een interessante publicatie die aanzet om wijdverspreide ideeën over de oudheid te bevragen’. Volgens het tijdschrift Groniek biedt De huid van Cleopatra ‘kritiek en nuance en toont opnieuw dat geschiedenis altijd blijft veranderen’ en is het ‘een fascinerende bijdrage aan het debat over inclusiviteit en diversiteit in de wetenschappen’. De website Historiek prijst de ‘verrassende inhoudelijke bijdragen die een andere richting zichtbaar maken’.